dinsdag 27 augustus 2013

Gelukkige verjaardag: 65

Zaterdag vierden we feest! Een maandje eerder was mijn mama 65 geworden.
Dat moest gevierd worden uiteraard! En bij feest vieren horen cadeautjes.
Gekochte cadeautjes.
En zelfgemaakte, aangezien wij (mijn zus en ik) altijd heel creatief zijn opgevoed (daarmee doel ik op onze creatieve omgeving: een kunstenaar als moeder en niet op het feit dat er waarschijnlijk heel wat creativiteit kwam kijken bij het opvoeden van 2 felle meisjes...)

Mijn zus en ik mailden heel wat heen en weer (we wonen nu éénmaal niet zo dicht bij elkaar) en spraken af elk wat kunstwerkjes te maken op A5 formaat. Deze zouden we dan bundelen in een mapje/doosje/...
Ik schakelde ook beide kinderen in want zij beschikken nog over die kinderlijke ongeremdheid wat het tekenen en schilderen betreft. Zelf zwoegde ik op het maken van een portret.
Uiteindelijk kwamen we tot een mooi pakje kunstwerkjes.















Het verpakken werd nog een hele opgave. Ik dacht heel hard na over het maken van een doosje maar toen de tijd echt begon te dringen besloot ik maar om een soort omslag te maken. In stof. Met mijn vertrouwde naaimachine.





















De avond voordien maakte ik ook nog vlug een bijpassende bloem, uit het boek: Zo geknipt.
























Voor het mapje gebruikte ik de stof die ik ook nog hier gebruikte voor het cadeautje van de juf en  hier zie je ook dat ik er al een rokje voor mezelf uit maakte. Nu is het jammergenoeg bijna op. Ik genoot er telkens van om met dit stofje te werken. Ik raak er maar niet op uitgekeken! Misschien krijg ik er nog wel een bloem uit voor mezelf. Voor bij de rok...

Dit was dus het eindresultaat:


En een overzicht van de inhoud:














Waaronder mijn kleine vent zijn allereerste schilderijtjes!
Maar bij oma zijn die veilig! Vast en zeker bewaard voor het nageslacht...








zaterdag 24 augustus 2013

De broek met de snor

Ik naaide een broek.
Een gewone effen broek.
Een sponsen broek welliswaar.
Maar niettegenstaande 
Toch een beetje saai...

Maar daar vonden we iets op!
Ik naaide een broek,
'de broek met de snor'
Niet meer saai
maar lekker hip!






Een snor en wiebeloogjes
heel leuk met blote voetjes


















En die oogjes,
mama,
daar kan je zo leuk aan prutsen...

Zucht,
Als dat maar goed komt...

Bedankt juf!

Ja, ik weet het, ik ben er rijkelijk laat mee!
De 'terug naar school'-slogan deed me er aan denken dat ik nog steeds niks postte over de cadeautjes die we maakten voor de juf...
Onze grote meid ging vorig schooljaar naar de peuterklas. En o wat stelde ze het daar goed. Ze ging in sprongen vooruit sinds die eerste schooldag! 
En dan is er opeens die laatste schooldag van het jaar. Tijd om de juf te bedanken voor de leuke momenten. Een peuterjuf is wel wat speciaal natuurlijk: zij vangt je kindje op als het voor het eerst naar school gaat. 
Ik dacht er over na, over wat ik zou kunnen maken. Iets creatiefs, en Merel moest ook zelf iets kunnen doen... en toen nam de mama van haar beste vriendinnetje contact met me op. We staken de koppen bij elkaar en werkten een heel plan uit. 



We vroegen alle peutertjes van de klas een tekening te maken en die bundelde ik. We verzamelden ook leuke cadeautjes, elk met een leuke betekenis. We maakten een kaart, en nog meer kaarten voor de andere juffen van de klas. We staken er een bon bij. We verpakten alles heel mooi. We maakten nog bloemen voor de juffen. We hadden heel wat te organiseren. Maar het werd zó mooi!




Ik bundelde de tekeningen via deze tutorial. Zalig, zo'n boekje. Zeker als er een dik pakje blaadjes in zit.



dinsdag 20 augustus 2013

Spelen = vuil maken

Hier zag je al eens verschijnen: een speelpakje voor kleine Max. Toen kon hij nog niet kruipen, onze kleine baby. Op reis leerde hij het en nu is hij niet meer te stoppen.

Tijd voor nog meer speelpakjes dus! Zeker nu de zomer nog steeds het land niet uit is!

Het leuke aan een patroontje voor een tweede maal gebruiken is dat het naaien zo veel vlotter gaat, maar vooral: er moeten geen patronen meer overgenomen worden!
Deze keer gebuikte ik een leuk streepjestricot. Ik werd helemaal verliefd op het stofje toen ik het voor het eerst zag liggen. En het afgewerkte pakje? Daar werd ik ook verliefd op!
Hoe ik het in mijn hoofd haalde om níet eerst foto's te nemen en dan pas Maxje erin te steken? Ik weet het niet...

Speelpakjes dienen nu éénmaal om mee te spelen en het kind heeft er zoveel plezier in gehad... Laten we nu alleen maar hopen dat we die 'éénmaal' niet al te letterlijk moeten nemen.
Ochja, we steken dat in het wasmachien en dan spelen we gewoon verder zeker?




maandag 19 augustus 2013

Over Merels die mama's achter hun veren zitten (en andere vogels)

Toen het verlengde weekend begon dacht ik nog eens eventjes iets te naaien. Ik koos voor nog een kaptrui uit 'Stof voor durf-het-zelvers'. Een leuk patroontje en het zit razendsnel in elkaar. Het patroontje was al overgetekend voor deze trui, dus kon ik snel aan de slag
Ik koos een stofje, begon te knippen en Merel kwam naast me zitten: 
'Wat ga je maken, mamaaa?'
'Een trui voor jou, Merel. In dit stofje...Vind je dat goed?'
Er volgde een uitbundige 'Jaaaa!!' en gesterkt door haar overduidelijke goedkeuring werkte ik verder.
Toen de kap in elkaar zat werd er opnieuw aan mijn mouw getrokken:
'Is het al af mamaaaa?'
'Nee, Merel, maar het kapje wel al...'
Waarop dochterlief absoluut moést passen en dus een tijdlang verder speelde met een kapje op het hoofd. (en nee, ik heb er geen foto van. Veel te laat aan gedacht natuurlijk...)
De schouders werden genaaid, de armen erin gezet en de zijnaden dichtgestikt. Maar toen riepen de andere verplichtingen in het huishouden net iets te luid, zodat ik niet meer kon verder werken.
De volgende dag werd de trui even vergeten want we hadden andere dingen te doen maar voor dochterlief ging slapen vroeg ze nog even: 'Is mijn trui al af, mama?'
Dat vroeg ze de volgende morgen ook nog eens én 's middags, zelfs aan papa, en 's avonds was ze behoorlijk teleurgesteld dat er nog altijd geen schot in de zaak was gekomen. 
De ochtend die daarop volgde was iedereen hier het er over eens dat mama toch eerst even die trui moest afwerken. Merel kwam zelfs terug naast me zitten om toch maar zeker te zijn dat ik niet stiekem iets anders zou gaan doen.
Dus ik knipte boordjes en zette ze er aan. Zo simpel is dat!

En was ze er uiteindelijk blij mee, ons madam? 
Absoluut!





woensdag 14 augustus 2013

Tussen de soep en de patatten...

De zomervakantie: wat een drukke tijd! Vakantie heet dat dan.
En ik die dacht dat ik nu toch wel tijd genoeg zou hebben om mijn blogje bij te houden...
Niet dus!
Actief, dat waren we wel! We gingen al eens naar zee, zagen al 10-tallen speeltuinen, gingen fietsen, zwemmen, op reis, wandelen, naar Plopsaland, we knutselden, speelden heel veel buiten, werkten wat in ons huisje,...
En af en toe had ik ook een dagje voor mezelf: de oudste naar de speelpleinwerking en de jongste naar de crèche. Fijn is dat! En op die manier was ik wonder boven wonder ook wel redelijk productief! Maar tijd om te schrijven vond ik niet.
Tot nu.
Zo eventjes tussen de soep en de patatten geef ik je snel een voorsmaakje van wat nog allemaal gaat volgen: